Forma psychologicznej pomocy dająca poczucie bezpieczeństwa, polegająca na terapeutycznym kontakcie, skoncentrowana na problemie, który wywołał kryzys.
Kontakt mający na celu rozwiązanie, redukcję objawów oraz przywrócenie równowagi w funkcjonowaniu oraz zapobiegający daszej dezorganizacji w życiu pacjenta (ważne jest: zapewnienie bezpieczeństwa, dostarczenie wsparcia, ocena stanu pacjenta i rozmiaru kryzysu, określenie problemu i celów, możliwości poradzenia sobie z kryzysem oraz zawarcie zobowiązania z pacjentem).
Interwencja kryzysowa różni się istotnie od psychoterapii, zarówno w zakresie warunków jak i celów, koniecznych do zapewnienia efektywności działań.
